Rome sweet home! Visitatori, esami e feste

31 oktober tot en met 15 januari.

Mama mia! Hèhè, poeh poeh, daar zijn we weer!

Wellicht hadden jullie gedacht dat er nooit meer een verslag van mijn hand zou verschijnen over mijn tijd hier Rome. Nou denk dan nog maar een keer! Ik heb jullie tweeënhalve maand laten wachten en ik hoop dat jullie goed hongerig zijn geworden naar alle verhalen want dit wordt zware kost! Hoewel ik niks heb laten horen is er namelijk weer voldoende gebeurd. Zoals ik al aankondigde heb ik bijna tot aan de kerst bezoekers over de vloer gehad. Ook bleek in december dat er zelfs nog gestudeerd moest worden tijdens mijn onvergetelijke verblijf in de eeuwige stad. Tussen al dit tentamen- en visitegeweld moest er natuurlijk ook gewoon gefeest worden, dit heb ik dan ook trouw gedaan. Ook in Italië geldt: 'visite en vis blijven drie dagen fris'. Midweeks werden de gasten dus steevast op de bus naar het vliegveld gezet, zodat de gastheer nog even kon genieten van de woensdagavondfeestjes voordat de volgende lading bezoek alweer op de stoep stond. Weer genoeg om over naar huis te schrijven dus! Steek de open haard aan, pak een glaasje wijn en ga er eens lekker voor zitten!

Al met al begon mijn leven in november en december weer een beetje te lijken op dat van een Noord-Europeaan: meer dingen die gepland stonden en minder last second road trips. Gelukkig heb ik me ook nog de afgelopen maanden nog prima vermaakt. Te beginnen waar we gebleven waren: de Halloweenparty. Om dit feest in stijl te vieren hadden drie Scandinavische meiden hun grote dakterras ter beschikking gesteld zodat we dankzij de aangename temperaturen nog steeds lekker buiten konden feesten. Aangezien veel andere Europeanen niet echt carnaval vieren is Halloween de gelegenheid bij uitstek voor velen om je eens even fijn helemaal te verkleden. Dit gebeurde dan ook met vele verkleedtechnische hoogtepuntjes als resultaat. Samen met de schijnheilige oversekste paus, twee loopse nonnen, de Village People en de halve cast van enkele Tarentino-films hebben we een zeer geslaagde avond gehad.
Na deze avond kwam de vloedgolf van bezoekers op gang. Op één groep na heb ik genoten van alle bezoekers. De grootste groep bleef ook gelijk het langst en veroorzaakte de meeste overlast. Niet alleen ik maar alle Romeinen hebben kunnen genieten van deze ongenode gasten. Ik heb het gelukkig niet over de mensen die ik over de vloer heb gehad, maar over de miljoenen spreeuwen die hier onderweg naar warmere oorden vanaf eind oktober vertoeft hebben. Deze gevleugelde vrienden hadden Rome waarschijnlijk aangedaan als tussenstop alvorens door te vliegen naar Afrika. Eenmaal in Rome aangekomen bleek de temperatuur hier echter ook best gerieflijk. Daar kwam nog eens bij dat de stadbewoners zo vriendelijk zijn om hun auto's te parkeren onder de bomen waar de vogels nestelen zodat ze niet deze laatsten ook geen moeite hoeven te doen om de de auto's van een nieuwe bruin-witte laklaag te voorzien. Het stadsbestuur besloot dat er geen geld was om de vogels te verjagen.Dit resulteerde erin dat de gebieden waar de vogels nestelden twee maanden lang zijn omgetoverd tot lawaaierige ondergescheten volières.
Toen ik zag dat Romeinen best open staan voor luidruchtige vervuilende toeristen keek ik met goede moed uit naar mijn eigen gasten! In het eerste weekend van november kwam mijn eigen vogel langs: geen spreeuw deze keer maar mijn eigen duifje! In deze dagen vierden we ons 7-jarig jubileum en dat ging natuurlijk gepaard met het drinken van goedkope bubbels zonder alcohol op een romantisch plekje. Omdat veel van de toeristische hoogtepunten al eerder aan waren gedaan konden we ons deze keer bezig houden met het beklimmen van de Sint Pieter, het verkennen van Villa Borghese en het nuttigen van de nodige aperativo's. Nadat Renee vertrokken was, volgde het het standaard woensdagavond bacchanaal en al snel daarna stond neef Bram op de stoep.
In hoog tempo werd de beproefde route langs Rome's bezienswaardigheden afgelopen voordat we ons bezig konden houden met serieuzere zaken: een bezoekje aan de hippe club Shari Vari en afzakken in de aanzienlijk minder hippe Ierse pub. Bram stond er als echte connaisseur natuurlijk op dat we wat van de lokale cultuur mee zouden krijgen. Nadat pogingen om Bram rode wijn te leren drinken jammerlijk waren gefaald, kwamen we tot de conclusie dat het bezoeken van een wedstrijd van AS Roma dan toch echt de beste optie was. De kaartjes waren aan de prijs maar we zaten bijna op het veld zodat we lekker naar de gekke bekken van Kevin Strootman konden kijken.
Nadat Bram was vertrokken hebben we nog een mooie avond gehad dankzij de party crashvaardigheden van enkele studenten. Dankzij grondig speurwerk en een uitgebreid netwerk komen we namelijk vaak bij de gekste feestjes uit en zo ook deze keer. Ter gelegenheid van de heropening van een chique bar op het dak van een van de duurste hotels van de stad werd er namelijk een luxe aperativo georganiseerd voor mensen met dikke beurzen. Hoewel het inkomen bij de meeste studenten nog te wensen overliet was de prijs deze avond te overzien, waardoor wij besloten om het er eens even lekker van te gaan nemen in dit fancy hotel. De volgende dag alweer mocht ik Hans en Jet op gaan pikken op het station om ze mee te nemen naar hun logeeradres op de via acherussio. Nadat een lekkere Italiaanse maaltijd genuttigd was, werden de twee tortelduifjes netjes opgesloten in het appartement zodat de grote broer nog even op stap kon. Discotheek Qube was voor deze vrijdagavond omgetoverd tot een heuse gaybar waardoor ik de hele avond heb kunnen genieten van spetterende dansacts. Een urenlange blotekontenparade van transgenders met veren, mannen in kooien en dansers die slechts hun fallus af plakten met een stukje duct tape teisterde de goede zeden. Maar het was een beleving! Met alle blote billen nog vers op het netvlies moesten de volgende dag al snel weer de zinnen verzet worden want de stad moest weer uitgekamd worden op zoek naar hoogtepunten met mijn gasten. Hoewel dit weekend eigenlijk een feest gepland stond voor alle Erasmusstudenten door heel Italië zijn we thuis gebleven. Onze tere zieltjes waren nog te beschadigd van de vorige avond om alweer op pad te gaan. Een welverdiend avondje op de bank met Jet, Hans en wat vrienden bleek de oplossing.
Na de eerste golf bezoekers was het de beurt aan de diehard partygangers! Bob en Ivan waren de eerste in een reeks feestbeesten die Rome aan kwamen doen. Ze troffen op donderdag een lichtelijk versufte gastheer aan. Deelname aan een bierspelletjestoernooi had zijn tol geëist omdat ik alleen nog maar aan wijn gewend was. Het weekend werd dus rustig afgetrapt met een etentje en wat wijntjes in Trastevere. Dit had als bijkomend voordeel dat we de volgende dag fit genoeg waren om zowel de stad als de Vaticaanse musea te bezoeken. Ja Ja jullie lezen het goed: Jongens uit Dreumel vrijwillig aan de rode wijn en in een museum, het moet niet gekker worden! Voor de vrijdagavond had ik kaartjes weten te bemachtigen voor een optreden van DJ Martin Solveig in één van de grootste clubs in Rome. Deze avond was, mede door het indrinken bij een wijnbar, zo'n doorslaand succes dat de volgende dag besloten werd dat een ritje op segways door het park voldoende inspanning zou zijn. Middels een goed diner en een huisfeestje bij wat Noorse vriendinnen in de stad kwamen we er weer helemaal bovenop zodat we ook de zaterdagavond door konden brengen in stijl. Art cafe, een van de duurste clubs in een metrostation, werd aangedaan voor wat peperdure drankjes voordat we weer naar huis gingen.
Het was een zeer geslaagd weekend maar het was een aanslag op de portemonnee en de energiebuffers. De week erna stond dus in het teken van herstel met enkele minder veeleisende activiteiten zoals een bezoekje aan voorstelling met showgirls in club Gilda. Op de zaterdag stond uiteindelijk mijn langverwachte ontmoeting met de Paus op de agenda. Kort voor kerst en de tentamenperiode geeft onze immer goedgemutste Argentijn namelijk zijn zege aan alle Romeinse studenten tijdens een speciale mis in de Sint Pieter. Ik zag mijzelf al helemaal zitten in een klein zaaltje met de Paus, samen liedjes zingen met een 'happy few'. Helaas bleken de kaarten die voor studenten bedoeld waren vrij verkrijgbaar voor alle geïnteresseerden. De 'happy few' bleken dus enkele tienduizenden mensen in alle soorten en maten. Nadat het gelovige leger de kerk zo'n vijf uur had belegerd volgde een ware bestorming van het plein voor de kerk toen bleek dat de deuren van de kerk sloten omdat de zitplekken vol waren. Op dit moment werd pijnlijk duidelijk dat het verschijnsel 'in de rij staan' bij de meeste Italianen niet bekend is. Mensen die 5 uur in de rij hadden gestaan zaten buiten en de mensen die zo slim waren geweest om zich vooraan bij de ingang naar binnen te frotten zaten vooraan bij de paus. De kerstgedachte was dus ver te zoeken maar gelukkig hebben we de hele mis nog op een groot scherm kunnen volgen.
Dit weekend stond er officieel geen bezoek gepland. Joris had echter wel 10 man over de vloer en aangezien Renee en Bas hier ook bij waren ging ik toch niet helemaal vrijuit. Als sidekick van gids Joris slenterden we weer langs de trekpleisters. Geen weekendje weg zonder stappen uiteraard, dus ook discotheken Art cafe en Qube werden weer met een bezoekje van de Maas en Waalse delegatie vereerd. Omdat het inmiddels december was werd en passant nog even sinterklaas gevierd, compleet met pepernoten, rode wijn en cadeaus.

De eerste toetsen stonden de week erna voor de deur en zoals jullie hebben kunnen lezen was mijn voorbereiding als zodanig... De afsluitende toets van mijn cursus Italiaans werd echter met een 9 gehaald dus dat viel niet tegen. Hoewel ook de andere tentamens de komende dagen gepland stonden was er nog een cultureel intermezzo op de woensdag. In het kader van internationale cultuuruitwisseling leek het ons als Nederlandse studenten leuk om ook de Scandinavische studenten kennis te laten maken met één van onze nationale feesten. Als oud slavenhandelaars en mede-uitvinders van de apartheid kom je dan natuurlijk al gauw uit bij het sinterklaasfeest! In het licht van de actuele gevoeligheden besloten we om de mensen met pietenmutsen niet te schminken zodat het een feest voor iedereen zou worden. Ingevlogen pietenmutsen, lekkernijen en kleurplaten maakten het feest compleet!
Omdat ik de week erna nog twee tentamens had leek het een uitermate goed idee om ook dat weekend weer vrienden op bezoek te hebben. De mannen uit Nijmegen Dion, Glenn, Patrick, Yannick en Jelle kwamen namens Sabre bekijken hoe goed ik mijn best deed in Rome. Nadat we de eerste avond uit een restaurant waren gezet omdat we tegen sluitingstijd nog een mini-cantus met rode wijn hadden gehouden was de toon gezet. De rest van het weekend wisten de mannen het niveau hoog te houden. Omdat velen al eens in Rome waren geweest bleef er naast sightseeing tijd over om wijn te drinken en de WK loting te kijken onder het genot van grote bieren in de bekende Ierse pub. 's Avonds stond er een groot Erasmusfeest gepland in een club in de stad. Voor deze gelegenheid had ik mijn huis opengesteld voor een aantal Erasmusvrienden om bij mij een voorbereidend feestje te vieren. Een en ander leidde er toe dat enkele van mijn gasten aardig in de olie waren toen we moe maar voldaan naar huis gingen na het Erasmusfeest. Patrick trok de mate van interactie met de lokale bevolking eigenhandig naar een een hoger niveau door in de plantenbakken van oud premier en multimiljardair Silvio Berlusconi te springen die een penthouse midden in de stad bewoont. Waar dit voor Patrick op dat moment zeer nodig leek, bleken de zwaarbewapende Carabinieri die het huis van Berlusconi permanent bewaken minder gecharmeerd van deze dronkemansactie. Onder luid Italiaans gevloek werd onze beschonken allemansvriend dan ook uit de buxus van Berlusconi gevist. De volgende dag stond dankzij de heftige avond daarvoor geheel in het teken van herstel.
Wellicht dat ik daardoor mijn tentamens allemaal nog met achten en negens heb gehaald. Ondanks het feit dat er een nihil aantal uren aan studie vooraf is gegaan. Het Italiaanse systeem van tentamens maken (of in ieder geval op mijn universiteit) is overigens op zijn minst interessant te noemen. Voor bijna alle vakken heb je een mondeling tentamen waarbij je op drie verschillende data de kans krijgt om een cijfer naar tevredenheid te scoren. Italianen nemen namelijk geen genoegen met een zes. Dit niet per se te maken met het feit dat Italianen zo ijverig zijn, als wel met het feit dat elke aap een zes kan halen in Italië en dus niks voorstelt. Tijdens een mondeling tentamen zit je met de hele groep in één lokaal. Je wordt één voor één naar voren geroepen waardoor je met de naam 'Van der Weijden' het privilege hebt om al je medestudenten te zien stuntelen bij de professor. Maak je niet druk en neem wat mee om te doen want je zit gerust 4 uur(!) naar gebrekkig Engels gehannes te luisteren voor je aan de beurt bent. Helemaal toppie dus, maar we hebben het overleefd. Na een vervroegde kerstborrel in het zonnetje bovenaan de Spaanse trappen kon ik daarom met een gerust hart naar huis om te gaan vertellen over mijn cijfers en te genieten van de welverdiende rust;)

Na bijna twee weken full-time te hebben gegeten met de familie kon ik aangesterkt en twee kilo zwaarder weer naar Rome afreizen. Daar aangekomen mocht ik, en Renee die een dag later ook terugvloog, gelijk weer aan de bak voor de viering van Oud& Nieuw. Praktisch iedereen was terug gekomen naar Rome voor dit feest waardoor we met een grote groep uit konden gaan eten. Daarna hebben samen met honderdduizenden Romeinen af staan tellen tot 12 uur bij het Colloseum. De avond werd afgesloten bij Piper's club waar de drank afgekocht was. Al met al een onvergetelijke ervaring!
Omdat de vluchtprijzen dan goedkoper waren en omdat Renee en ik het altijd wel goed met elkaar kunnen vinden, bleef Renee nog gezellig een weekje. De eerste dagen van het nieuwe jaar werden vooral gespendeerd aan veel uitslapen, een heel klein beetje studeren voor het laatste tentamen en wat culturele en culinaire uitstapjes. Om de logeerweek van mijn laatste bezoeker in stijl af te sluiten besloten we nog twee daagjes naar de één na mooiste stad van Italië te gaan. Met de trein vertrokken we naar Florence waar we nog even goed genoten hebben van de mooie kerken, de renaissancekunst, de broodjes en elkaar!

Inmiddels heb ik dus alle tentamens en bezoekjes met goed gevolg afgesloten en ben ik bezig aan mijn laatste twee weken van mijn Erasmusverblijf. Hoewel ik dus geen verplichtingen meer heb vermaak ik me nog prima. Vorige week heb ik met wat vrienden hier nog een balletvoorstelling in het teatro dell' opera, een bekerwedstrijd van AS Roma en het museum Galleria Borghese bezocht.
Het loopt nu dus echt allemaal op een eind, de tijd is voorbij gevolgen en ik heb intens genoten en veel geleerd van alles wat ik hier heb gedaan.
Mocht ik nog het idee hebben dat ik in deze weken wat mee maak dat ik met de wereld wil delen dan verschijnt er hier misschien nog een kort afsluitend verslag.(met de nadruk op kort om jullie niet teveel te belasten na dit monsterverslag) Zo niet dan hoop ik dat jullie genoten hebben van mijn anekdotes! Grazie mille per leggere!

A presto!

p.s.
Ook deze keer gaat mijn verhaal weer gepaard met de nodige foto's. Ik hoop dat het me gelukt is om ze onder dezelfde naam als de tekst te zetten. Mocht dat niet zo zijn dan staan ze waarschijnlijk onder de naam van het vorige stuk. Het zoeken wordt weer beloond met een kleurrijk kijkje in de Romeinse keuken!